Правила: заголовок темы должен кратко и понятно отражать ее суть, нельзя писать латиницей или заглавными буквами. Сообщение, ник, аватар не должны выделяться своими размерами или стилем написания от остальных, быть читабельными, написаны литературно и достаточно грамотно. Ваш e-mail и адрес вашего форума обязательно должны быть в сообщении, если Вам нужна помощь или совет. Если Ваше сообщение удалили или не добавили в форум - значит ответ подробно расписан в инструкции.
Պիտի ելնեմ Մեծ Մասիսի Աստվածամերձ գագաթին, Որ վրեժիս հրաբուխը Թքեմ թուրքի ճակատին, Որ տենչում է իր դարավոր Ոխը նորից հորձանել, Նորափետուր Երևանս Նորից գաղտնի կործանել, Սակայն ինչ էլ, ինչ էլ լինի, Աստված ինքն էլ չգթա, Յոթնահողով Հայաստանի Տունը կիսատ չի մնա...
Իմ նորակերտ Երևան, Լույսի շքերթ Երևան, Անիս ավեր չթողնես Իմ լույսի բերդ Երևան: Ինձ էլ բերեք Մասսի ձյունից Իմ հողերի արցունքով Երբ կազատվի լուրն ինձ բերեք Ոչ թմբուկով, ոչ շուքով, Քանզի սիրտս շատ է մաշել Արարատիս կարոտից, Որ չմեռնեմ խնդությունից Լուրն ինձ բերեք շշուկով:
Ամենայն սրտով բողոքում եմ ես մարդու անարդար վճիռի համար Անիծում եմ ես մարդուն նենգավոր, որ նա ընտրել է պղծված ճանապարհ. Ատում եմ հոգով օրենքներ շատ-շատ, որ ծանրացել են մարդկանց ուսերին Եվ ստիպում են կեղծել, քծնվել, գովել անարժան, տգետ բարքերին:
Ես բողոքում եմ, իրավունք ունեմ գանգատ գրելու ամբողջ աշխարհին, Որ հայոց հողը ետ վերադարձվի և տրվի պանդուխտ, տառապող հային, Ես ցանկանում եմ մեկ անգամ տեսնել քարտեզը հայոց անծայր երկրի, Դրանից հետո եթե մեռնեմ էլ, իմ հոգին ուրախ և հավերժ կապրի:
Ինչո՞ւ է հայը պանդուխտի ցուպով այսօր թափառում ամբողջ աշխարհում, Օտարի հողում կեղծված ու տանջված, հեռու հյուսիսում կամ անապատում, Ին՞չ է նա կորցրել Սուդանում կիզիչ, կամ Հնդկաստանում հեռու հեռավոր, Ինչո՞ւ է հայը բեկորներ դարձել, նա չունի հանգիստ, նա չունի անդորր:
Խեղճ պանդուխտ հային հող է հարկավոր, ոչ օտար երկրում, այլ իր սեփական, Եվ երբ ունենա նա հողը նորից, դուրս կշպրտի ցուպն օտարության, Անհուն հրճվանքով կշտապի հեռվից դեպի Ղարս, իգդիր, Վան կամ Արդահան, Նորից կլսվի հորովելը հին, նորից կծխա ծուխը հայկական:
Օտարի ձեռքից հինգ հարյուր տարվա հողերը այսօր ետ են գրավում, Օրենք է, մենք էլ ենք ասում, որ հողը տիրոջն է միայն պատկանում. Բայց ինչի խոսել ուրիշի մասին և միշտ մոռանալ ցավը սեփական, Ինչու վաստակել , որ ուրիշն ուտի, մոռանալ քաղցը հարազատ մանկան:
Ոչ, բավական է , չպետք է լռել, երազել քիչ է, պետք է պայքարել, Քառասուն տարին դեռ նոր է անցել, հայոց հողերը պետք է պահանջել, Քարտեզի վրա դեռ շատ անուններ մինչև օրս էլ հինն են մնացել Նույնն են մնացել քաղաքներ, գյուղեր, շեներ ու գետեր և հին ամրոցներ:
Սահմանին թիկնած Արարատն է սեգ, իրեն լանջերով, զմրուխտ կուսական, Արարատն է սիմվոլը հայոց, միշտ թսվչանքով լի, քաղցր մայրական, Իսկ այն կողմ հեռվում, Բինգյոլն է լքված, սգվորի նման, սև ամպերի մեջ, Վանա և Նազիկ լճերն են նիրհում, Ախթամարն է մեր արտասվում անվերջ:
Այս բոլորը դուք տեսնում եք հայեր և այն թսղել եք բախտին պատմության, Լոկ ցանկանալով հարցեր չեն լուծվում, այս է մեզ ասում կյանքը այժմյան, Պետք է պայքարել, պետք է պայքարել և պետք է սոսկալ մահից սեփական, Մահվան գնով էլ պարտավոր ենք մենք միացյալ տեսնել հողը հայկական:
Պատգամ Արտասահմանի Հայության (Նոր ՈՒղղագրությամբ) Հովհաննես Շիրազ
Հայոց հույս ու բաղձանքով շուրջս գարուն է կրկին, Ու ես մի լույս աղավնու փայփայում եմ իմ կրծքին,-- --Իմ կարօտի թեվավոր, առ բյուրածալ սիրտս տար՝ Որտեղ մի հայ կգտնես՝ տուր իմ սրտից մի պատառ, Որպես նամակն իմաստուն հայոց երկրի նորակերտ: Հասիր պանդուխտ հայերին, հույսն օջախիր երդե-երդ, Ասա ձեզ ենք կարօտում եվ հողերին դեռ գերի,-- Բալասանն ենք որոնում հայոց վերջին վերքերի: Քանզի ազգի կես կաղնին՝ ուռենու պես կռանում՝ Օտար անտառ դեռ մտած՝ մայր լեզուն է մոռանում, Իր հայ որդոցն հայուհին հայոց դպրոց չի տալիս Եվ Մաշտոցն է հայ վշտից, այստեղ' շիրմում շուռ գալիս, Ծունկի չոքում շիրմում էլ, աղօթում է, իմացիր, Որ սփյուռքը կուլ չերթա, ազգ իմ, քիչ էլ դիմացիր. Քիչ էլ տոկա, ա՜խ, քիչ էլ, -- մինչեվ չքվի չարն անբան՝ Մինչեվ բացվի սրտիս պես, դեպի Մասիս մեր ճամփան. Հասի՛ր, ասա՛ հայերին՝ կուլ չգնան վայերին, -- Անմահության նման տուր հայոց լեզուն հայերին. Ամերիկա սլացիր, հասիր այնտեղ իմ ճիչով, Ուր հայ լեզուն է խեղդում Նիագարան իր գոչով... Հասի՛ր, ասա, ո՛վ հայեր, Մայր Արաքսը դեռ լացով Ձեր գալուն է սպասում , որ ինքն էլ գա, դառնա ծով, Իր Մասիսն էլ տուն բերե, բերե ծովն էլ իր Վանա՝ Սրբե արցունքն աչքերի ծովացումով Սեվանա: Իմ արծվաթեվ աղավնի, թեվավորիր իմ մուսան՝ Ա՛ռ իմ սիրտը կտուցիդ՝ տար հայ վերքին բալասան, Թռի՛ր երկիրն իմ հայոց, հասիր մինչեվ Վանա ծով, Ասա՝ Սեվան, քույրիկդ քեզ է կանչում մոր լացով, Քո կարոտից մի աչքը ցամաքել է, չորացել... Այն որ ճամփա էր նավի՝ ոտքի ճամփա է դարձել... Սեվանն այստեղ է լալիս, այնտեղ՝ ծովակն իր Վանա, Թե երբ պիտի իր քույրը իր քրոջը միանա...
Հասի՛ր, իմ սուրբ սուրհանդակ, Հայ կա համայն լուսնի տակ, -- Հասի՛ր, ասա՝ ո՛վ հայեր, այցիս խորհուրդն հասկացեք, Լեզվաժխոր սփյուռքում, հայեր քիչ էլ հայ կացեք, Հայոց ազգի սուրբ անունն արեվ պահեք լուսնի տակ, -- Երիտասարդ հայություն, դու ես հույսը մեր միակ: Չհարսանաք օտարին, տուն չբերեք օտար կին... Ձեր կյանքը՝ վառ, վեր պահեք հայոց լեզուն մեր անգին... Օրորեցեք օրոցքներն հայոց լեզվով մեր անշեջ, Մեծասքանչ մեր լեզվով, որ անզույգ է աստղաց մեջ: Մեզ Աստված է հայ ծնել, թե չլինենք մենք ցրված, Հայոց ազգի ճակատին անմահություն է գրված, -- Քիչ ենք, իրավ, բայց հայ ենք, ջուր չխառնենք մեր կաթին... Որ չմթնի մեր աստղը Արագածի գագաթին... Չհարսանաք դուք այլոց, լավ իմացեք, որ բարի Հայրենիքի փուշն՝ անուշ, դառն է վարդն էլ օտարի, Երիտասարդ հայություն այս մեկը լավ իմանաս, Թե կին բերես օտարին, կնոջ կինը կդառնաս. Կաթ չի դառնա հայ լեզուն, օտար կնոջ ստինքին, Օտար ստինքն օձ է կույր, Հայոց մանկանց շրթունքին: ...Երիտասարդ հայություն, դու կկորչես հավիտյան՝ Թե մոռանաս հայ լեզուն, թե չմտնես Հայաստան... Թե օտարի հողը հերկես, օտարի կույսը գրկես, Թե քո հրաշք ձեռքերից Վանա հողը դեռ զրկես, Թե միշտ օտար երգ երգես, թե հայ լեզուն չփրկես՝ Ազգիդ սրտին կզարկես, ա՜խ, թե զարկես մահս՝ քեզ... Անտառվեցեք բազուկներ, Արարատի կուրծքն ի վեր, Մինչեվ բացվեն Մասիսի ճամփաները կենսաբեր, Մինչեվ երկու քույրերը՝ Սեւանա ծով - Վանա ծով, Մեզնով իրար գիրկ ընկնեն' երջանկության մեր լացով. --
ԵՍ ԻՄ ԱՆՈՒՇ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ (Դասական Ուղղագրութեամբ) ԵՂԻՇԷ ՉԱՐԵՆՑ
Ես իմ անուշ Հայաստանի արևահամ բառն եմ սիրում, Մեր հին սազի ողբանվագ, լացակումած լարն եմ սիրում, Արնանման ծաղիկների ու վարդերի բու՛յրը վառման, Ու նաիրյան աղջիկների հեզաճկուն պա՛րն եմ սիրում: Սիրում եմ մեր երկինքը մուգ, ջրերը ջինջ, լիճը լուսե, Արևն ամռան ու ձմեռվա վիշապաձայն բուքը վսեմ, Մթում կորած խրճիթների անհյուրընկալ պատերը սև Ու հնամյա քաղաքների հազարամյա քա՛րն եմ սիրում: Ո՛ւր էլ լինեմ - չե՛մ մոռանա ես ողբաձայն երգերը մեր, Չե՜մ մոռանա աղոթք դարձած երկաթագիր գրքերը մեր, Ինչքան էլ սո՜ւր սիրտս խոցեն արյունաքամ վերքերը մեր - Էլի՛ ես որբ ու արնավառ իմ Հայաստան-յա՛րն եմ սիրում: Իմ կարոտած սրտի համար ո՛չ մի ուրիշ հեքիաթ չկա. Նարեկացու, Քուչակի պես լուսապսակ ճակատ չկա. Աշխա՛րհ անցի՛ր՝ Արարատի նման ճերմակ գագաթ չկա. Ինչպես անհաս փառքի ճամփա՝ ես իմ Մասիս սա՛րն եմ սիրում:
Ես, որպես ծաղիկն Արազի ափին, Նայում ջրերին, կարոտում եմ դեռ, Դուք, որ հեռացաք այն սև օրերին, - Դուք չե՞ք կարոտում, իմ հեռավորներ, Իմ պանդուխտ հայեր:
Նայում Սևանա երազ ծովակին, Նայում կարոտով, կարոտում եմ դեռ, Կարծես նայում եմ մորս աչքերին, - Դուք չե՞ք կարոտում, իմ հեռավորներ, Իմ պանդուխտ հայեր:
Նայում Մասիսին մեր նվիրական, Հալվել եմ ուզում կրծքին ալեհեր, Ինչքան նայում եմ՝ կարոտում այնքան, - Դուք չե՞ք կարոտում, իմ հեռավորներ, Իմ պանդուխտ հայեր:
ՈՒ երբ մի գիշեր չեմ տեսնում նրանց, Թվում է, ձեզ հետ որբ եմ կարևեր, Դուք ինչպե՞ս օտար աշխարհներ ընկած՝ Չեք մեռնում վշտից, իմ հեռավորներ, Իմ պանդուխտ հայեր:
Իմ քաղցրանո՜ւն, Իմ բարձրանո՜ւն, Իմ տառապա'ծ, Իմ փառապա'նծ: Հների մեջ` դու ալեհեր, Նորերի մեջ` նոր ու ջահել. Դու` խաղողի խչմարված վազ, Վշտերդ` ջուր, ինքդ ավազ. Դու` բարդենի սաղարթաշատ, Առուն ի վար փռված փշատ. Դու` կիսավեր ամրոց ու բերդ, Մագաղաթյա մատյանի թերթ. Դու` Զվարթնոց-ավեր տաճար, Կոմիտասյան ծիրանի ծառ. Դու` ջրաղաց խորունկ ձորում, Դու` հորովել անուշ ծորուն, Փայլ գութանի արծաթ խոփի. Դու` նե'տ, նիզա'կ, մկո'ւնդ կոպիտ, Դու` հայրենի ծխանի ծուխ, Դու` անգի'ր վեպ, դու Սասնա ծո՜ւռ...
Իմ փառապա'նծ, Իմ տառապա'ծ, Իմ բարձրանո՜ւն, Իմ քաղցրանո՜ւն: Դու մրգերի շտեմարան, Ոսկևազյան գինու մառան. Դու` թավշե դեղձ, դու` փրփուր հաց, Արտաշատյան խաղող սևաչ. Դու Սևանի վառվող կոհակ. Երևանի սյուն ու խոյակ. Դու` հանգրվան, կանչող փարոս, Դու հայկական գերբ ու դրոշ. Խոսուն վկա կոտորածի ՈՒ վճիտ աչք ցամքած լացի. Արդարության ահեղ ատյան, Սրի պատյան, Սիրո մատյան - Միշտ հի'ն ու նո'ր իմ Հայաստան: ՍԵՎԱԿ
Քունս չի տանում, Դու ել մի քնիր, Հետս էլ կրկնիր, Որ Հայաստանում Հիմա գարունը Բացվել է արդեն. Թողած հին հունը` Գետերը հորդել, Պղտոր ու խելառ Դես-դեն են խփվում: Կանաչից հարբած` Գառներ ու հորթեր Լեռնալանջերին Խայտում են, ծփում: Մոշու թփեր են Չորս բոլոր աճել: Մի մոլոր գառնուկ Պճեղն է դաջել Ոլոր կածանի Կիսաթաց հողին: Խախալի վրա Մի բուռ հին կաղին Տվել է իրեն Լու՜ռ արևկողին: Կոճղը դարձրած Իր համար սեղան` Պսակ ե գործում Մի պուճուր տղա Ու գցում վզին Իր ծիրան եզի: Իսկ մա՜յրը տղի … Պառավն անտեղի, Զու՜ր է տեղ գցել Քնելու համար. Նա, ինձ պես, գուցե Չի քնել հիմա, Նա՜, որին դեմքով Ես շա՜տ եմ նման …
… Քունս չի տանում, Դու էլ մի քնիր, Հետս էլ կրկնիր, Թե ի՞նչ եմ անում Ես ի՞նչ եմ անում Ո՛չ Հայաստանում … ՍԵՎԱԿ
Ախր ես ինչպե՞ս վեր կենամ գնամ, Ախր ես ինչպես ուրիշ տեղ մնամ: Ախր ուրիշ տեղ հայրեններ չկան, Ախր ուրիշ տեղ հորովել չկա, Ախր ուրիշ տեղ սեփական մոխրում Սեփական հոգին խորովել չկա, Ախր ուրիշ տեղ Սեփական բախտից խռովել չկա: Ախր ես ինչպե՞ս վեր կենամ գնամ: Ախր ես ինչպե՞ս ուրիշ տեղ մնամ: Ախր ուրիշ տեղ Հողի մեջ այսքան օրհնություն չկա, Այսքան վաստակած հոգնություն չկա: Ախր ուրիշ տեղ ձյունի մեջ՝ արև, Եվ արևի մեջ այսքան ձյուն չկա: Ախր ուրիշ տեղ տեղահան եղած, Եկած՝ ուսերով Արագած սարի ՈՒսերին հենված Սասնա տուն չկա: Ախր ուրիշ տեղ Ամեն մի քարից, առվից, ակոսից Իմ աչքերով իմ աչքերին նայող Մանկություն չկա... Ախր ես ինչպե՞ս վեր կենամ գնամ, Ախր ես ինչպե՞ս ուրիշ տեղ մնամ, Ախր ես ինչպե՞ս ապրեմ առանց ինձ: ՀԱՄՈ ՍԱՀՅԱՆ
Сообщение: 178
Зарегистрирован: 30.03.08
Откуда: UK
Репутация:
2
Отправлено: 09.04.08 11:15. Заголовок: Es es hodvace kardac..
Es es hodvace kardaci u sirts anaseli hpartutyamb lcvec, hle kardacek.
Салам Алейкум, дорогие мусульмане!
На форум наткнулся только вчера, прочитал основную часть сообщений. Кстати, материалы агентства также почитал, очень хорошая работа, не плохо.
Итак, я аккинец (Чечня). Родился в 1970 г. в Грозном. С 1991 г. участвовал в освободительной борьбе своего народа. С 1993 г. почти 2 месяца с группой чеченских правоверных воевал против армян в Гарабахе. Бились вместе с «братьями» азербиджанцами-тюрками против «неверных». Договорились с нашим амиром, что за каждого убитого арменина нам должны были платить по 200$. В июне 1993 г. нас (около 120 шахидов) направили нас в район армянского селения Агдера (Мардакерт), где и мы обосновались на высоте 203 возле лесистых склонов. Сказать по правде, армян называли «базарами», я пару раз видел армян в Грозном, на центральном базаре, сказать по правде ненавидел их как и русей. Так вот, мы узнали, что неподалеку от нас по направлению в Мардакерт стоят братья-толыши. Из было много, несколько сотен. Азера-тюрки стояли перед Ленигаваном. 24 или 26 июня азера вместе с толишами шли в атаку, потеснили армян к водохранилище. В дальнейшем, как я узнал, их было всего 60-70 человек. Столкнулись мы с ними впервые ночью следующего для, когда они попытались войти с тыла между нами и толишами. Вражеский огонь был подавлен. Я не буду углубляться в хронику боев, но скажу одно: мы не ожидали увидеть подобную стойкость и мужество. Армяни в плен принципиально не попадали, отковывали ночью обычно без беспорядочных выстрелов. Мы сразу окрестили эти атаки «странными», по скольку федаи, как они себя называли, имели высокую моральную подготовку, умело маскировывались, любили внезапные свойские атаки. Это наводило ужас на тюркских «братьев», которые после нескольких потерь безпорядочно бежали. Азерские части 2 заменялись из-за дезертирств и самострелов. В начале августа мне удалось услышать призыв к толышам, где арменин говорил слова, которые я помню до сих пор. «Братья толиши, кавказцы, война между нами завершена еще 1000 лет назад, в тот момент, когда кочевники-тюрки вторглись на Кавказ. Пришло время объединения. Мы вместе должны выбить тюрок из Кавказа. Мы будем идти вперед до наших исконных границ, затем остановимся, будем ждать вашего появления». Кроме того, говорилось о сдаче. Многие сдалсь, а другие в последствии подняли оружие против тюрков. Арменин говорил верные слова, амир Асланбек был уверен, что они рано или поздно уйдут за азерами. Поразительно…. Мы, толиши и другие кавказцы воевали с другими кавказцами, когда тюрки бегали и не участвовали в схватках. Армяни – войны сильные и смелые, не как русские и азера. Помню лезгины называли их азербаранами из-за лживости и трусости тюрков. Я уверен в том, что мы тогда сделали неверный выбор – кавказец не должен воевать с кавказцем какую религию он бы не исповедовал. Все дело в его национально-духовном равновесии. Армяни не грабили, тогда как тюрки воевали только для этого, армяни били смело и сильно, в то время как азера боялись вступать с ними в ближний бой и днями ждали ударов авиации. Они знали что мы – нахчи стоим перед ними, уважали нас как мы уважали их. Они продолжат войну, не остановятся, пока не выбьют тюрков из Гянджи. ИншаАлла!
Вы же – лезгины, аварцы и толиши, должны решить: или уничтожение или достойное проживание на своей земле. Войной против кавказцев, какой бы она не была, вы ничего не добьетесь… мы поняли это после Хасавюрта. Кстати, хотел рассказать еще одну историю об армянах. Итак в середине августа наша группа вместе с азерами располагалась в районе Асгарана… сразу перед горными грядами. Под вечер развязался бой и нашего хасавюртовского Вахида задел пулемет в нейтральной паласе в плечо. Сразу после нашего отступления в прежние рубежи амир Асланбек предложил вывести нашего раненного брата из нейтралки. В момент когда решили дать голос армянам для того, что бы вытащить брата, азера вдруг заявили, мол этого делать не разрешено. Вахид кричал – громко говорил на чеченском. Армянам подходить к нему не разрешали азера – стреляли, нам сказали, что мол армяни звери – убьют его. Через пол часа один из наших братьев – дуба-юртовский решил все же рискнуть и дойти до брата. Мы вскрикнули «крестам» что идем брать раненного, они вслед – давайте! Азера так и попытались остановить нас под дулом, но Исри рискнул. После того как он дошел до брата – видит, низкорослый армянин-санитар рядом с ним лежит, пытается вынуть ногу Вахтда, застрявшего после обвала. Исри в конечном итоге вывел брата, накинул на себя, арменин в свою оченедь передал флягу с водой. Через пол минуты кто-то из азеров завалил аремнина. Они плотно ответили, но в раненного и в Исри никто из них не посмел выстрелить. В конце, когда мы выезжали, от азеров никто не получил деньги, мол вы плохо воевали, ну и что что неверных столько завалили. Мы разозлились, но амир, мудрый человек, успокоил нас. Затем мы по приезду в Ичкерию узнали, что командующий амир Басаев также воевал в Гарабаге. У всех нас полностью изменилась отношение не только к армянам, но и к тюркам-азерам. Армяни – сильный и смелый народ. Они своего добьются. Это истинные горцы, имеющие намус, уважающие каноны жигита. Не сильны как мы, но достойными врагами были. Думаю, могут быть и достойными друзьями.
Мы потеряли 38 шахидов, они сейчас в мире лучшем.
Это моя история об армянах и об азербаранах. К сожалению, я вынужден быть в дали от родины из-за оккупации русских, но настанет день и я варнусь, соберу братьев с кем воевал в Гарабаге и попробую встретится с армянскими федаи, с которыми сражались. Одного звали Мардирос С(К)амсарян – комвзвода, абхазский арменин. Может кто-то найдет его, жив или погиб? Кстати, братья в Ичкерии также об армянах рассказывали, которые против грузин воевали с абхазами. Также с большим уважением и теплотой. Мы не вспоминали, что они неверные. Но можно ли азеров назвать мусульманами после всего что я увидел? Конечно же нет! Подобное свинство со стороны азеров имел массовый характер. В начале отбирали оружие, с которым мы приехали воевать, затем хотели нас разделить и бросить как прикрытие их основных сил, затем оставляли наших ребят раненными, тогда, когда своих погибших забирали. Заставляли рыть для них окопы, в то время как они жрали как свиньи. ВОбщем, амир Асланбек решил вывести нас из Гарабага. Мой вам совет – не верьте панисламским призывам азеров. Это говорю вам я, человек, который вблизи видел «правоверность» азеров.
Естественно,что были сомнения Цитата: oho... воспоминания твои через чур интересные... но вот вопрос мучает меня сильно, а чечен ли ты??? если армянин-провокатор, страдаешь комплексом неполноценности, вылетишь как вылетают многие азера в форуме Но далее Админ этого форума написал то,что доказало честность горца Цитата: я проверил его - IP 83.111.80.20 - UAE Dubai, Ali Gamzatov - владелец- частный видно действительно чеченец, эй НОХЧО, видно далеко забрался... добро пожаловать! Продолжение от Нохчо Цитата: в Гарабахе войнов Ислама было до 300-350 человек. 30% из них героически погибло. по-поводу аварцев конкретно не знаю, но слышал, что несколько аварцев было в группе Гилаева, в районе сел Нахичеваник-Ходжалы стояли, если я не ошибаюсь. Из этой группы армяни в плен взяли 2 или трех, сейчас не помню. Мы их потом обменяли с армянами-пленными. кстати, пленных не трогали, в отличие от азеробаранов, которые только против безорыжных дух имели.
Իմ սուրբ հայրենիք(Հովհ. Շիրազ) Իմ սուրբ հայրենիք, դու սրտիս մեջ ես, Դու սրտիս մեջ ես, ոչ լեզվիս վրա, Իմ սրտի միջից, թե սիրտս ճեղքես՝ Դրոշիդ բոցը պիտի հուրհրա։ Չեմ ուզում գոռալ իմ սիրո մասին, Սակայն, իմացիր, հայրենիք իմ մեծ, Քեզ հարյուր տեղով խոցեց թշնամին, Բայց հազար տեղով իմ սիրտը խոցվեց։ Ես ամբողջովին քոնն եմ, հայրենիք, Եվ մոմի նման, ճամփեքիդ վրա Քո փառքի համար թե մի օր վառվեմ, Մոխրաբիծ անգամ ինձնից չի մնա։
Не зарегистрирован
Зарегистрирован: 08.04.15
Репутация:
0
Отправлено: 08.04.15 15:37. Заголовок: Sa es em grel Karot..
Sa es em grel Karotel em hoxn Im Nairyan Vor darer araj em korcrel Karotel em nra Sasna parn anmer Vor darer araj em korcrel. Karotel em Vann u Anin,Karsn u Mush@ Vor darer araj em korcrel Karotel em ayn anmer Hayi vogin Vor darer araj em korcrel Karotel em es ayn Hayastan@ Vor darer araj em korcrel.
Отправлено: 08.04.15 15:37. Заголовок: Sa es em grel Karot..
Sa es em grel Karotel em hoxn Im Nairyan Vor darer araj em korcrel Karotel em nra Sasna parn anmer Vor darer araj em korcrel. Karotel em Vann u Anin,Karsn u Mush@ Vor darer araj em korcrel Karotel em ayn anmer Hayi vogin Vor darer araj em korcrel Karotel em es ayn Hayastan@ Vor darer araj em korcrel.
Все даты в формате GMT
3 час. Хитов сегодня: 7
Права: смайлы да, картинки да, шрифты да, голосования нет
аватары да, автозамена ссылок вкл, премодерация откл, правка нет
es HAYASTANUM EM!!! 
isk du shat mi txri! hishir vor amen inch jamanakavor a. du el mi or kgas u havityan qo hayreniqum klines!!! 
- участник сейчас на форуме
- участник вне форума
