Правила: заголовок темы должен кратко и понятно отражать ее суть, нельзя писать латиницей или заглавными буквами. Сообщение, ник, аватар не должны выделяться своими размерами или стилем написания от остальных, быть читабельными, написаны литературно и достаточно грамотно. Ваш e-mail и адрес вашего форума обязательно должны быть в сообщении, если Вам нужна помощь или совет. Если Ваше сообщение удалили или не добавили в форум - значит ответ подробно расписан в инструкции.
Ես սիրում եմ քո մեղավոր աչքերը խոր, Գիշերի պես խորհրդավոր. Քո մեղավոր, խորհրդավոր աչքերը մութ, Որպես թովիչ իրիկնամուտ: Քո աչքերի անծայր ծովում մեղքն է դողում, Որպես գարնան մթնշաղում: Քո աչքերում կա մի քնքուշ բախտի վերհուշ, Արբեցումի ոսկե մշուշ: Մոլորվածին անխոս կանչող փարոսի շող, Քո աչքերը հոգի տանջող: Ես սիրում եմ գգվող-անգութ աչքերդ մութ, Որպես գարնան իրիկնամուտ:
Քո աչքերի դեմ իմ աչքերը՝ կույր, Կա քո հոգու մեջ անթափանց մի մութ, Քո մութ հայացքում կա մի քնքուշ սուտ՝ Քեզ միշտ թաքցնող մի նուրբ վարագույր... Փակ են քո սրտի հեռուներն իմ դեմ, Հավետ քեզ կապված՝ քեզ օտար եմ ես. Երբ խենթ խնդությամբ փայփայում եմ քեզ՝ Ե՛վ սիրում եմ քեզ, և՛ քեզ չըգիտեմ։ Փակ են քո սրտի հեռուներն իմ դեմ, Քո աչքերի դեմ իմ աչքերը՝ կույր. Քո հոգու վրա կա մի վարագույր,— Ո՞վ ես դու, ո՞վ ես,— բնավ չգիտեմ...
Դյութեցին ինձ քո մազերը ալեծածան Եվ աչքերիդ խորությունը խորախորհուրդ, Եվ քո քնքուշ ժպիտների խոսքերն անձայն Գիշերեցին իմ հոգու մեջ մի քաղցր մութ... Դյութեցին ինձ իրենց խաղով լուսակարկաչ Քո խոսքերի զանգակները զվարթաձայն. Շռւրթերդ — վարդ բոցավառված են իմ առաջ Ցանկությունով արյունատենչ ու մեղսական։ Մութ ցանկությամբ ես քո կանչող գիրկն եմ ընկնում, Նետում եմ ցած վեհ բարձունքից հոգիս հպարտ, Քո գրկում կա սիրուց անուշ մի հիացում, Քո խավարում — մոռացության մի ակնթարթ...
Մոռանա՜լ, մոռանա՜լ ամեն ինչ, Ամենին մոռանալ. Չսիրհել, չխորհել, չափսոսալ_ Հեռանա՜լ... Այս տանջող, այս ճնշող ցավի մեջ, Գիշերում այս անշող Արդյոք կա իրիկվա մոռացման, Մոռացման ոսկե շող... Մի վայրկյան ամենից հեռանալ, Ամենին մոռանալ._ խավարում, ցավերում քարանալ Մեն միայն... Մռանա՜լ, մոռանա՜լ ամեն ինչ, Ամենին մոռանալ. Չսիրհել, չտենչալ, չկանչել, Հեռանա՜լ...
Մռայլ գիշերն է լռում, Խավար գիշերն ամենուր Ես վառել եմ խավարում Իմ ճրագը ոսկեհուր... Ստվերները ծածանոտ Կերերան ու կհանգչեն, Կզգամ քայլը քո ծանոթ, Քո խոսքերը կհնչեն: Դու անկարծ կհայտնվես Անակնկալ դու կգաս, Քաղցր սուտով կխաբես, Կսիրես ու կգթաս: Եվ մենության այս միգում ՈՒ խավարում այս մեռած Սեր կվառես իմ հոգում, Ազատությու՜ն ու երա՜զ... Մեղմաքայլ կհեռանաս, ՈՒ կմնամ միայնակ, Նորի'ց, նորի'ց կդառանաս՝ Խորհրդավոր ու հստակ: Մութ գիշերում կնստեմ՝ Լցված սիրով խնդագին, Քո գաղտնիքը ես գիտեմ Բայց չեմ ասի ոչ ոքին... Մռայլ գիշերն է լռում, Խավար գիշերն ամենուր, Ես վառել եմ խավարում, Իմ ճրագը ոսկեհուր...
Սահուն քայլերով, աննշմար, որպես քնքուշ մութի թև, Մի ըստվեր անցավ ծաղիկ ու կանաչ մեղմիկ շոյելով. Իրիկնաժամին թփերն օրորող հովի պես թեթև Մի ուրու անցավ, մի գունատ աղջիկ ճերմակ շորերով...
Արձակ դաշտերի ամայության մեջ նա մեղմ շշնջաց, Կարծես թե սիրո քնքուշ խոսք ասաց նիրհող դաշտերին.— Ծաղիկների մեջ այդ անուրջ կույսի շշուկը մնաց Եվ ծաղիկները այդ սուրբ շշուկով իմ սիրտը լցրին...
Աշուն է, անձրև... Ստվերներն անձև Դողում են դանդաղ... Պաղ, միապաղաղ Անձրև՜ ու անձրև ... Սիրտըս տանջում Է ինչ-որ անուրախ Անհանգստություն... Սպասիր, լսիր, ես չեմ կամենում Անցած լույսերից, անցած հույզերից Տառապել կրկին. Նայիր, ա՜խ, նայիր, ցավում է նորից Իմ հիվանդ հոգին...
Անձրև է, աշուն... Ինչո՞ւ ես հիշում, Հեռացած ընկեր, մոռացած ընկեր, Ւնչո՞ւ ես հիշում.
Դու այնտեղ էիր, այն աղմկահեր Կյանքի մշուշում... Դու կյա՛նքն ես տեսել, դու կյա՛նքն ես հիշում — Ոսկե տեսիլնե՜ր, անուրջների լո՜ւյս... Ես ցուրտ մշուշում. Իմ հոգու համար չկա արշալույս — Անձրև՜ է, աշո՜ւն...
Հեռու ես անհաս, իմ լուսե երազ, Բայց քեզ է սիրտս փայփայում թաքուն, Փռված է լույսդ շուրջս և վրաս, Անհուն աշխարհում և իմ հեզ հոգում: Քո հեռու երկրի ուղին չգիտեմ.— Գուցե ես ինքս ստեղծել եմ քեզ, Աստվածացրել եմ, որ քեզ աղոթեմ, Հրամայել եմ, որ վրաս իշխես: Եվ քաղցր է լինել քո կամքի գերին, Քո չարությունը բարիք համարել — Կրծքաբաց ելնել ընդդեմ քո սրին Եվ այդ մահաբեր ձեռքը համբուրել...
Առանց երդման էլ ես հավատում եմ, Որ հիմա օրդ մի դար է տևում, Որ փուշ կարոտը քեզ ծվատում է, Որ գիշերն ի լույս չես քնում հաճախ, Որ իմ անունն ես կրկնում հաճախ, Որ աղջկական քո մաքուր բարձին Թեքված ես տեսնում մի ծերուկ արծիվ (Անգղ էլ լինեի՝ արծիվ է թվում), Որ քեզ աշխարհում ոչի՜նչ չի թովում, Որ առանց սիրուս կյանքդ կորած է, Որ...
Գիտե՛մ, ջա՜նըս. Զո՜ւր ես երդվում:
Բայց գիտեմ և այն, Ինչ դո՛ւ չգիտես.
Առաջին սերը, ինչպես որ հացը, Ի՜նչ էլ որ անես՝ միշտ կուտ է գնում...
Դ՛ու՝ երկու տա՜ռ, Դ՛ու՝ հասարա՜կ մի դերանուն, Եվ ընդամենն այդ քո երկու՛ հատիկ տառով Այս բովանդակ աշխարհին ես ինձ տեր անում...
Դ՛ւ՝ երկու տա՜ռ, Ու ես գարնան հողի նման Քո կենսատու ջերմությանն եմ ընտելնում...
Դ՛ւ՝ երկու տա՜ռ Եվ ահա ես Երջանկության համն եմ զգում իմ բերանում, Անջատումին ընտելանում, Եվ թերանում եմ կատարել հրամանը տառապանքի...
Դ՛ու՝ երկու տա՜ռ, Ու ես, անգի՛ն, Ինձանից ինքս վերանում՝ Փոշիացած հերոսների Դասակին եմ ընկերանում...
Դո՛ւ՝ երկու տա՜ռ, Ու երբ հանկարծ Թողնւմ ես ինձ ու հեռանում՝ Լքված տան պես ճեղք եմ տալիս, Ծեփս թափում, անտերանում, Եվ կսկիծը, ցեցի նման, Բույն է դնում իմ սյունի մեջ, Ձեղունի մեջ ու գերանում...
Ես մտածում եմ. Կանցնի մի շաբաթ, Ու ես վերստին կտեսնեմ նրան, Ում հանդիպեցի առաջին անգամ, եվ մի երկու բառ փոխանակեցինք` Չծանոթացած:
Կտեսնեմ նրան Ու կասեմ դու-ով.
-Թույլ տուր տամ մի հարց, Բայց շատ եմ խնդրում, Որ դա չհաշվես բնավ հաճո խոսք: Անցել է ահա ուղիղ մի շաբաթ, Եվ ողջ մի ծաբաթ ժպտացել ես ինձ, Անվերջ – անդադար ժպտացել: Ինչու?
Եվ ի պատասխան ի°նչ էլ իմանամ, Ինչ էլ ինձ ասես` Ես գոհ կմնամ, Իսկ եթե շիկնես` Առավել ևս: Իսկ եթե շիկնես` Կշարունակեմ. -Երկու փոսիկդ, Որ կա երեսիդ, Ամբողջ մի շաբաթ լեցուն է եղել Հմայքի ծովով:
Ես նոր հասկացա, Թե ոնց է լինում, Որ հողագնդի կլոր կողերից Ծովերը երբեք չեն թափվում ներքև, Ու չեն դատարկվում այն փոսիկները, Որ մենք կոչում ենք ծովերի հատակ...
Եվ ի պատասխան ինչ էլ իմանամ, Ինչ էլ որ ասես' Ես գոհ կմնամ: Միայն... միայն թե դու չնկատես, Որ հանկարծ ես քեզ` Անծանոթուհուդ, Դիմել եմ դու-ով:
Отправлено: 18.03.08 19:12. Заголовок: Im amenasireli banas..
Im amenasireli banastexcutyune.
ԲԵՌԱՆ ՆԵՐՔՈ
Անցնում էիր: Ողջ երեկոն քոնն էր կարծես, Ողջ երեկոն` իր բույրերով ու ջերմությամբ: Երկարափեշ եթե լիներ հագուստը քո` Ես կասեի, Որ երեկոն քարշ էր գալիս քո ետևից` Քո հագուստի փեշի նման: Սակայն կարճ էր հագուստը քո: Եվ երեկոն Ամփոփվում էր քո ծնկների ծալքերի մեջ` Կարճ հագուստիդ կարճ փեշերի կարի ներքո...
Վերջալույսի արևը շեղ գտել էր քեզ Ու շուլալվել քո հագուստի կոճակներին: Վերջալույսի շեղ շողերի միջնորդությամբ Երկարում էր քո ստվերը` հմայքիդ պես, Ու քայլում էր քեզնից առաջ` հմայքիդ պես...
Եվ արթնացավ մեջս հանկարծ Ինքնաձաղկման և ամոթի Տարօրինակ մի ցանկություն. Եթե կյանքում կա քեզ նման մի թանակություն Ես ինչպե՞ս եմ կյանքին նայել էժան աչքով` Ոչ թե անուշ մի հիացքով, Այլ մի տըտիպ, Հաճախ դառըն, Նաև կծու մի հայացքով: Եվ ինչպե՞ս եմ հաճախ իջել-ստորացել` Բարկանալու և դատելու աստիճանի, Չարանալու և ատելու աստիճանի, Ու թույլ տվել, որ նողկանքը տեղից հանի Հիացմունքին: Հոգով-սրտով ներողություն...
Այսուհետև, ինձ հավատա, Էլ չպիտի ես խառնվեմ ոչ իմ գործին. Էլ չպիտի այսուհետև Հակվեմ կյանքի աղտ-աղարտի ծանրության տակ: Առանց այն էլ ես հակված եմ բեռան ներքո Այն վիթխարի երգեհոնի, որ ի ծնե Սապատվել է իմ շալակին: Թող հնչի նա: Եվ անցիր դու:
Միայն թե դու ... "մե քիչ կամա՛ց գնա, գոզա՜լ", Որ քո կամաց և անշտապ քելքի չափին համաչափվի Մեր խեղճ սրտի տրոփյունը հաճախակված, Որ քո տեսքից հանգստանան աչքերը մեր, Եվ քեզ թաքուն ունենալուց Ջղերը մեր քիչ խաղաղվեն, Ու երկարի այս անդորրը` շուքիդ նման, Ու կարճանա հոգնությունը` փեշերիդ պես ...
Ախ, քեզ ինչպես ասել,որ քեզ հիշում եմ դեռ, Ինչպես չասել ,որ դու դեռ թանկ ես ինձ համար , Ինչպես մեզ բաժանող արգելակը քանդել, Ինչպես չգալ քեզ մոտ ,ինչի համար?
Ինչպես չասել,որ` դու, միայն դու չես թախծում, ինչպես ասել,որ ես ծնվել եմ քեզ համար , Ինչպես չասել ,որ ես միշտ էլ քեզ եմ տենչում, Սակայն ինչպես ասել , ինչի համար?
Չէ որ բաժանվեցինք կարծես մեր ցանկությամբ, Եվ այսօրը պարզ էր և ինձ, և քեզ համար… Հիմա ինչու ցավել անցած երջանկությամբ, Եվ չցավել, ինչու, ինչի համար?
Ինչպես , ինչպես ասել ` նորից արի, արի, Ինչպես չասել,որ ես ապրում եմ քեզ համար: Գեթ չխոստովանել ցավը մեր սրտերի, Խոստովանել , ինչու, ինչի համար?…
Դու լսում ես ինձ այնպես սիրալիր, Բայց նաև այնպես-֊այնպես անտարբեր, Ինչպես լսում են աղմուկն անձրևի։ Խոսքերս ցածր են՝ աղոթքի նման, Խոսքերս բարձր են՝ աղոթքի նման, Որ չի հասնում տեղ Ու չի կատարվում։ Շաղված աչքերիդ ժպիտի վրա Գնում-գալիս է քնած մի աստված, Շուրթերիդ երկու մեծ փակագծում՛ Մի մեծ առեղծված, որ լուծում չունի.,. Իսկ ես խոսում եմ, խոսում եմ, խոսում, Բայց հիմա ես Էլ... ե՛ս ինձ չեմ լսում. Աչքերիդ շաղված ժպիտի վրա Արթնացնում եմ մի քնած աստծու, Շուրթերիդ երկու մեծ փակագծում Մի հին առեղծված առանց քեզ լուծում։ Իսկ դու՝ անտեղյակ, ժպտում ես կրկին Սիրալիր այնպես, Բայց և... անտարբեր։
Անկեղծ ասած ,թե ամոթ չէ, Ինձ շատ ծանոթ և շատ մոտ չէ Այդ ահավոր խանդ կոչվածը. Իմ մեջ , գուցե,բնությունից Ինչ- որ բան ` անտեսված է, Ուրիշ մի բան` տնտեսված է:
Ընդհամենը գիտեմ լոկ այն, Որ ես այնտեղ ,որտեղ մարդիկ Հավանաբար և խանդում են. Բարկանում եմ – ոչ տևական, Քմծիծաղում - անբնական, Եվ … եղածը ես քանդում եմ:
Մեզանից մեկը, անշուշտ , այստեղ չէ, Մեզանից մեկը` Կամ ես, կամ թե դու: Թե դու չես այստեղ` Ապա ինչպես է, Որ ինձ հետ ես միշտ` Իմ սենյակի մեջ, Իմ մատների տակ, Իմ լեզվի վրա: Թե ես չեմ այստեղ, Ապա ինչպես է, Որ ես հետդ չեմ` Քո սենյակի մեջ, Քո մատների տակ, Քո լեզվի վրա: Ճիշտ այն է գուցե, Որ մենք երկուսս էլ այստեղ չենք լինում. Ինքս այնտեղ եմ, որտեղ որ դու ես, Իսկ դու այնտեղ ես, որտեղ որ ես եմ: Այսպես գալիս ենք մենք դեպի իրար, Դու` ինձ մոտ, Ես` քեզ Եվ ... մենք չենք հանդիպում ...այս քանի տարի:
-Իմ սերե՞րն անցած... Նախ ` նորից ասեմ, Որ սերը չունի շարունակություն, Այլ միայն սկիզբ, Որ չի կրկնվում, Ինչպես...ծննդյան եզակի օրը; Եվ հետո...հետո` Որքան էլ ջանանք ու ձգտենք սիրել ` Երբեք ավելին չենք ունենալու, Ինչպես չի լինում ... ավելորդ ատամ:
Սիրո համեմատ Թիվն ատամների շա՞տ ես համարում: Բայց մի մոռացի , որ ես, ճիշտն ասած. Դեռ չեմ բաժանվել ոչ մի սիրածից. Իրենք են փոխել անուններն իրենց, Կերպարանքն իրենց, Իրենց հասակը, Իրենց տարիքը, Սակայն ոչ իրենց: Եվ ինչ փոխել են ` իրենք են փոխել, Իրենք , ոչ թե ես, - Այս մի մոռացիր:
Եվ զուր մի հարցրու, Թե ո՞րն է եղել իմ ամենամեծ սերը: Մի հարցրու: Սերերը , սեր իմ, Եթե մինչև իսկ անհավասար են` Անհավասար են , ինչպես ...մատները . Ո՞ր մատդ կտրես` Պիտի շատ ցավի կամ պակաս ավի: Էլ ի՞նչ ամենա...
Ախ այս ամենա -ն... Իսկ երբևիցե չե՞ս խելագարվել գեթ այն աստիճան, Որ հանկարծ մի օր լրջորեն խորհես, Թե դժբախտության մեր զգացումը Գալիս է հենց այդ ... այդ ամենա –ից. Անծանոթ է դա ոչ միայն բույսին, Այլև կենդանուն, Ապուշին նաև, Եվ սրանք իրենց... դժբախտ չեն զգում...
Ամենա չկա: Վատ ու լավ կա լոկ: Ու եթե սեր է` Էլ ի՞նչ վատ ,ինչպե՞ս , Ու եթե սեր է ` Էլ ի՞նչ ամենա...
-Իսկ անցած սերերն , ինչ է , չեն մեռնում? Իսկ եթե նույնիսկ , աստված չարասցե , մեռնում են նրանք, Դարձյալ ապրում են մեր տարողունակ հիշողության մեջ, Ինչպես մեր ...մեռած երեխաները... Ահավոր ցավը չեն վերհիշեցնում: Գրկիր ինձ: Մեղք եմ...
Դու միշտ ինձ համար եղել ես կյանքում, Միշտ, թեկուզ հաճախ ուրիշի տեսքով- Այսօր աղմկոտ այս մեծ քաղաքում, Երեկ` հեռավոր ինչ-որ գյուղակում` Աչքերիդ պես բիլ երկնքի ներքո:
Ես հենց քեզ հետ եմ խաղացել «տուն-տուն» Ու դղյակ շինել կավից ու քարից: Քեզնով է լցված մի մեծ մանկություն, Երազներով լի մի պատանություն Եվ ջահելություն մի փոթորկալից:
Տասնյակ անուն ես ունեցել կյանքում, Տասնյակ ձևերով կանգնել ես իմ դեմ Եվ միշտ ներշնչել այն սերը մաքուր, Որ և իր տասնյակ էսքիզներն արդեն Քո պատկերով է այսօր ավարտել:
Ոչինչ , ոչի՛նչ չի պատահել արտասավոր. Դու նույն աղջիկն ես հմայիչ, ես` նույն տղան, Միայն` ժպտում են աչքերդ կարծես ցավով, Եվ այս ճամփան էլ չի թվում այնպես խաղաղ:
Ոչինչ , ոչի՛նչ չի կատարվել նկատելի. Ո՛չ խարդավանք, ո՛չ խանդ, և ո՛չ կասկած մի կույր. Լոկ զգում եմ ես մանրախոս քո մատներից , Որ ինձ այսօր նրանք ինչ-որ սառն են զգում.
Եվ չի փոխվել ոչինչ նաև կյանքո՛ւմ կարծես. Ամառային նույն արևն է և նո՛ւյն փոշին : Ես զգում եմ` ինչ չգիտես ինքդ էլ գուցե. -Դադարել ես ինձ սիրելուց, Բայց... չես սիրում դեռ ուրիշին:
Ասում են, թե միանգամից կյանքում ոչինչ չի կատարվում. Միանգամից ո՛չ մի կարպետ և ո՛չ մի գորգ չի պատռվում, Միանգամից բերդ չի շինվում ու չի քանդվում միանգամից, Միանգամից ձյուն չի գալիս և չի փչում անգամ քամին։
Մի՛րգ չի հասնում միանգամից, ուր մնաց թե՝ խելոքանան, Զույգ չեն կազմում միանգամից, ուր մնաց թե՝ երեքանան: Միանգամից չեն կշտանում և չեն զգում ջրի կարիք, Ո՛չ այսօրն է անցյալ դաոնում, ո՛չ էլ վաղն է դառնում գալիք:
Այս ամենը ճիշտ է, հարկա՛վ, Հենց այսպես է, ինչպես որ կա: Սակայն եթե իմ կյանքի մեջ գեթ հարցնեին մի՛ անգամ ինձ, Թե ես ի՞նչ եմ գերադասում, Ի՞նչ եմ ուզում Ու երազում, Ես կասեի. - Ինչ լինում է՝ թող որ լինի միանգամի~ց...
Գուցե նստած պատշգամբում Թախծում ես դու մեկի մասին, Որ երազում է ուրիշին, Եվ քեզ բնավ չի նկատում: Ես քո դիմաց այրվող մի հուր, Չես նկատում , այրվում եմ զուր, Մեկն էլ գուցե ինձ է փարվում Իր իղձերում, իր աշխարհում: Դու ուրիշի, ես՝ քո դիմաց Դողում ենք լուռ, այրվում անվերջ ՈՒ մոխրանում մեր չսիրած , Մեզ չսիրող թևերի մեջ:
Շնորհակալ եմ աշխարհից, երբ որ դու կաս աշխարհում, Թեկուզ ինձնից հավետ հեռու, հավետ անհաս աշխարհում: Անցնեմ միայն ձեր տան մոտով, տեսնեմ ստվերդ պատին, Թող իմ դիմաց միշտ փակ մնա ամեն դարպաս աշխարհում: Փողոց ելնեմ ու դու հեռվից հրդեհի պես երևաս, Հեռվից այրես ու անց կենաս, դառնաս երազ աշխարհում: Մի առավոտ միայն ժպտաս, ինչպես արևն ամպերից, Այնուհետև թող միշտ անձրև թափվի վրաս աշխարհում: Գնում եմ ես մերժված, տրտում: Մնաս բարյա՜վ ... բայց կրկին Շնորհակալ եմ աշխարհից, երբ որ դու կաս աշխարհում:
Լուսամփոփի պես աղջիկ աստվածամոր աչքերով, Թոքախտավոր, թափանցիկ, մարմնի պես երազի, Կապույտ աղջիկ, ակաթի ու կաթի պես հոգեթով, Լուսամփոփի պես աղջիկ...
Ես ի՞նչ անեմ, ի՞նչ անեմ, որ չմեռնի իմ հոգին, Որ չմարի իմ հոգին քո ակաթե աչքերում, Ես ի՞նչ անեմ, որ մնա ծիածանը երեքգույն, Որ չցնդի, չմարի իմ հոգու հեռուն...
Լուսամփոփի պես աղջիկ աստվածամոր աչքերով, Թոքախտավոր, թափանցիկ, մարմնի պես երազի, Կապույտ աղջիկ, ակաթի ու կաթի պես հոգեթով, Լուսամփոփի պես աղջիկ..
Եթե մինչև անգամ Լսած լինես, թե ես այս աշխարհում չկամ, Միևնույն է, կգամ, ինչ էլ լինի, կգամ, Ուր էլ լինեմ, կգամ: Եթե մինչև անգամ ես կուրացած լինեմ, Եթե մինչև անգամ լույսդ մարած լինի, Վերջին հույսդ քամին առած-տարած լինի, Առանց լույսի կգամ, ես այս անգամ կգամ Մենության մեջ լացող երգիդ վրա:
Եթե մինչև անգամ Քո հավատի հանդեպ դու մեղք արած լինես Եվ համարած լինես, որ աշխարհում չկամ, Եթե մինչև անգամ հողս մաղած լինես, Եթե մինչև անգամ մտքով թաղած լինես, Եթե մինչև անգամ ինձ վտարած լինես, Վերհուշերիդ վերջին խոնավ քարանձավից, Միևնույն է, կգամ, ինչ էլ լինի, կգամ, Եվ կճչաս հանկարծ տարօրինակ ցավից... Կգամ, գլուխ-գլխի ու ձեռք-ձեռքի կտանք, Լաց կլինենք մեռած մեղքիդ վրա:
Եթե մինչև անգամ հազար սարի ետև Հազար կապով կապված, խաչով խաչված լինեմ, Տքնած-տանջված լինեմ, միևնույն է, կգամ, Ինչ էլ լինի, կգամ, չկանչես էլ, կգամ, Եվ կբերեմ ես քեզ ուրախություն մի մեծ Անակնկալ դարձիս իրողությամբ— Քո տան ու քո հոգու տարողությամբ, Երազներիդ, կյանքիդ տևողությամբ: Կգամ և կդառնամ գտած բախտի ժպիտ Եվ հավատի ժպիտ` տառապանքից մաշված, Արտասուքից խաշված դեմքիդ վրա:
Եթե մինչև անգամ մեջքս ծալված լինի, Եթե մինչև անգամ ոտքս վառված լինի, Եվ ճակատիս հազար հողմի հարված լինի, Միևնույն է, կգամ, ուր էլ լինեմ, կգամ: Գետնի տակից կգամ, Մի հեռավոր, անհայտ մոլորակից կգամ, Կգամ ու թափ կտամ Հարդագողի փոշին շեմքիդ վրա: ՀԱՄՈ ՍԱՀՅԱՆ
Դու չլինեիր այդքան անթերի, Ես չլինեի այսպես ավերակ... Դու չուշանայիր, ես չշտապեի, Եվ աշխարհ գայինք միաժամանակ: Եվ այն ժամանակ թող հանդիպեինք, Եվ ի՞նչ կլիներ, տես, այն ժամանակ... ՀԱՄՈ ՍԱՀՅԱՆ
Օ՜, թե իրավ են փոխում սրտերը, Թող իմն էլ փոխեն՝ անսեր մի սրտով, Որ այս սրտիս հետ կորչի իմ սերը, Գեթ մոռանամ քեզ , ապրեմ անվրդով: Կամ ծիածանվի քնարս անպես, Որ տակից անցնես ու առնաս տղա, Որ անհետ չքվի սերս աղեկեզ, Քեզ հիշելիս էլ՝ սիրտս չդողա...
Ես կուզեի քեզ հետ կիսել Վերջին պատառն իմ հացի, Ես կուզեի քեզ հետ կիսել Վերջին արցունքն իմ լացի: Ես կուզեի քեզ հետ կիսել Սրտիս բեկորը վերջին, Ես կուզեի քո գրկի մեջ Մթներ իմ օրը վերջին… Ես կուզեի՝ ինչ որ ունեմ Իբրև նվեր տայի քեզ, Ես կուզեի… բայց ի՞նչ անեմ Եթե հանկարծ դու չուզես:
Ծիծաղախիտ Վանայ Ծովի Փոքրիկ գիւղից առափնեայ, Ծովն է մտնում գաղտագողի Ամէն գիշեր մի տղայ:
Ծովն է մտնում առանց նաւակ, Բազուկներով առնացի Ջուրը ճողփում, լող է տալի Դէպի կղզին դիմացի: Խաւար կղզուց պարզ ու պայծառ Մի լոյս կանչում էր նրան, Մի վառ փարոս նրա համար, Չմոլորի իր ճամբան:
Սիրուն Թամարն ամէն գիշեր Այնտեղ կրակ է անում, Եւ սպասում է անհամբեր Այնտեղ՝ մօտիկ դարանում: Բայց մի անգամ չարկամ մարդիկ Նրանց գաղտնիքն իմացան, Լոյսը հանգցրին սեւ ու սաստիկ Մի մութ գիշեր դիւական:
Մոլորուեցաւ խաւար ծովում Լողորդ տղան սիրահար, Ու բերում է հողմը, բերո՜ւմ Հառաչանքներն՝ «Ա՜խ, Թամա՜ր...» Առաւօտեան ծովը ծփաց, Ափը ձգեց մի դիակ, Նրա շուրթին, պաղ, կարկամած, Ասես մեռած ժամանակ Սառել էին երկու բառ. «Ա՜խ, Թամա՜ր...» Այն օրուանից սրա համար Կղզին կոչուեց Ախթամար:
Լուսամփոփը հանկարծ շոշաց Եվ ես հանկարծ քեզ հիշեցի, Ծառը խշշաց, ճյուղը դողաց, Եվ ես հանկարծ քեզ հիշեցի, Առուն փախավ խոխոջալով, Եվ ես հանկարծ քեզ հիշեցի, Ծածկվեց լուսնյակն ամպի շալով Եվ ես հանկարծ քեզ հիշեցի:
Դու ինչու՞ ես լցվել այդպես Աշխարհով մեկ, Դու ինչու՞ ես այդպես անհուն Ու անեզերք:
Отправлено: 29.03.08 14:41. Заголовок: Vor pokr ei, hayrs m..
Vor pokr ei, hayrs mi barak girk er berel, Axtamar banastexcutyunn er menak, sirun nkarnerov, vay, enkan ei sirum kardal et girke, gisher-cerek dzerkis er. Lav husher artnacan mejs.
vaxuc chka vorovhetev vaxuc arden im srtum chka!!!!!!!!!! inq@ ekel er Hayastan,bayc shat thaj mijadep texi unecav ev menq @ndmisht bajanvecinq!!! inch@ indznica kaxvac es el erbeq ira mot chem veradarna!!!!!
gaxtniq chi!!!! inq@ parzapes indz chhavatac! mi naxandz uzum er mez bajanel u im masin patmutyun er horinel u asel er iran,te ibr es urishi het em handipel esqan jamanak,minch na Rusastanum ashxatum er. Isk ed URISH@ im motik @nkern er. u mi or Emil@ teav mez irar het im dproci mot u heracav,aranc bacatrutyun aknkaleu! u inch ser ete chka vstahutyun????? ete petqa amen mekin havata ayl voch indz uremn ed meki hetel tox sharunaki @nkerutyun anel!!!!!!!
Отправлено: 15.08.09 15:24. Заголовок: Du der ches merel im..
Du der ches merel im hivand srtum , Tekuz heru es ,bayc zgum em qez, Du der mnum es erazi nman , Bayc avax misht el eraz es exel...
Es qez sirum em du der ches korel, Du der caxik es chbacvac aygum, Du der anurj es im xavar hogum , Bayc cavoq misht el anurj es exel... Nvirvum e qez...
Отправлено: 18.08.09 22:41. Заголовок: ba vonc Naro jan :s..
ba vonc Naro jan
Te hankarc mi pah erkinqn naes, Ev ayntex vochmi astx chtesnes, Imacir aydpes ,ev sers marec: Bayc qani der kan erknqum astxer, Imacir im ser ,sers el aydpes` Antiv anhamar astxer e varel...
Отправлено: 30.08.09 22:11. Заголовок: Amen vayrkyan im era..
Amen vayrkyan im erazanqneri mech, Es tesnum e qez,es zgum em qez, Ev du aystex es ,im srti mech. Ev im sirt@ aprel sovorec. Ashxarhum ser@ cnvec ayn pahin , Erp es sireci qez. Im sirt@ `aha ,ayn inch uzum em tal qez, Vercru im sirt@ ,ev pahir ayn qez, Chevor du gites,vor sirum em qez. Es erbeq chei mtaci, Angam chei el patkeracni, Vor sers aysqan ujex klini, Vor aysqan ujex sirum em es qez, Spasum ,karotum u tanjvum em es...
Отправлено: 20.12.09 00:08. Заголовок: Es tanjvum em ays ch..
Es tanjvum em ays char ashxarhum, Mardik aprum en ,es goyatevum, Es molorvel em ays mut ashxarhum, Ev indz xavaric voch voq chi kanchum, Es tarapum em, Bayc voch voq chunem, Es unem mec ser Da e indz ognum ev stipum aprel, Bayc duq ayd sern el porceciq spanel...
YERB ANDZREV@ DADARI PATUHANIC KNAYES U KTESNES KATILNER ,VORONQ SHAT EN CANOT QEZ...KMTACES U KHISHES VOR TESEL ES DU DRANQ NRA DEMQIN YERB INQ@ QEZ AXERSUM ER VOR MNAS...
Ես կյանքս կտայի, որ գեթ մեկ անգամ Քո սիրտը ասեր «ես սիրում եմ քեզ»: Որ գեթ մի վայրկյան Քո սև աչքերը ինձ սիրով նայեին, Որ գոնե մի պահ Սիրո թևերով ճախրեինք երկնքում Հավատա իմ սեր
Այդ ո՞վ է ասել՝ նորից են սիրում: Նորի՛ց չեն սիրում, սիրում են կրկի՜ն… Ու երբ մինչևիսկ այլուրիս (դեռ տա՜ք) Դու նո՛ւյն մարմինն ես հիշում բնազդով, Երբ հոտն էլ սուրճի նրա՛ն հիշեցնում Եվ քո գունազարդ քնի փոխարեն Անքնություն է փռում սպիտակ. Երբ աստղերն իրենք կլորակ սանրով Մազերդ են սանրում, իսկ դու վերստին Շոյանքի սովոր քո մազերի մեջ Նո՛ւյն հանգստարար մատներն ես զգում. Երբ օտար մեկի շարժումի, դեմքի Նմանությունը հեռու-մոտավոր Ոտներդ է ասես դնում գիպսի մեջ, Իսկ միտքդ բեկում այնպե՛ս կտրական, Ինչպես լույսերի վետվետումներից Երկաթգծերն են կարծես ջարդոտվում. Երբ անձրևներից հողն ասես թթվում Եվ ստիպում է ռունգերո՜վ էլ զգալ, Որ մենակ ես դու իբրև մի… Իգրեկ, Իսկ ինչ-որ մի տեղ կամ հենց քո կողքին Կա մի Իքս ուրիշ, առանց որի դու Խնդիր չե՜ս կազմի, ո՛չ էլ կլուծես,- Մի՛շտ, ամե՜ն անգամ պաշարում է քեզ Նույն զգացումը անճեղք ու անդուռ, Եվ հասկանում ես, որ մարդն, ի վերջո, Նորի՛ց չի սիրում, սիրում է կրկի՜ն, Քանզի կա մթին մի կախյալություն Ջղի և արյան, հոգու և կրքի. Քանզի նռանը հանման- գումարման Այդ մե՛նք չենք դնում լուծվելիք խնդրում. Քանզի թեպետև բախտ մենք ենք փնտրում, Բայց բա՛խտը, Բա՛խտը, Բա՜խտն է մեզ ընտրում… Ուստի մինչևիսկ սիրառատ հոգին Նորի՛ց չի սիրում, սիրում է կրկի՜ն…
Այդ ո՞վ է ասել՝ նորից են սիրում: Նորի՛ց չեն սիրում, սիրում են կրկի՜ն… Ու երբ մինչևիսկ այլուրիս (դեռ տա՜ք) Դու նո՛ւյն մարմինն ես հիշում բնազդով, Երբ հոտն էլ սուրճի նրա՛ն հիշեցնում Եվ քո գունազարդ քնի փոխարեն Անքնություն է փռում սպիտակ. Երբ աստղերն իրենք կլորակ սանրով Մազերդ են սանրում, իսկ դու վերստին Շոյանքի սովոր քո մազերի մեջ Նո՛ւյն հանգստարար մատներն ես զգում. Երբ օտար մեկի շարժումի, դեմքի Նմանությունը հեռու-մոտավոր Ոտներդ է ասես դնում գիպսի մեջ, Իսկ միտքդ բեկում այնպե՛ս կտրական, Ինչպես լույսերի վետվետումներից Երկաթգծերն են կարծես ջարդոտվում. Երբ անձրևներից հողն ասես թթվում Եվ ստիպում է ռունգերո՜վ էլ զգալ, Որ մենակ ես դու իբրև մի… Իգրեկ, Իսկ ինչ-որ մի տեղ կամ հենց քո կողքին Կա մի Իքս ուրիշ, առանց որի դու Խնդիր չե՜ս կազմի, ո՛չ էլ կլուծես,- Մի՛շտ, ամե՜ն անգամ պաշարում է քեզ Նույն զգացումը անճեղք ու անդուռ, Եվ հասկանում ես, որ մարդն, ի վերջո, Նորի՛ց չի սիրում, սիրում է կրկի՜ն, Քանզի կա մթին մի կախյալություն Ջղի և արյան, հոգու և կրքի. Քանզի նռանը հանման- գումարման Այդ մե՛նք չենք դնում լուծվելիք խնդրում. Քանզի թեպետև բախտ մենք ենք փնտրում, Բայց բա՛խտը, Բա՛խտը, Բա՜խտն է մեզ ընտրում… Ուստի մինչևիսկ սիրառատ հոգին Նորի՛ց չի սիրում, սիրում է կրկի՜ն…
Այդ ո՞վ է ասել՝ նորից են սիրում: Նորի՛ց չեն սիրում, սիրում են կրկի՜ն… Ու երբ մինչևիսկ այլուրիս (դեռ տա՜ք) Դու նո՛ւյն մարմինն ես հիշում բնազդով, Երբ հոտն էլ սուրճի նրա՛ն հիշեցնում Եվ քո գունազարդ քնի փոխարեն Անքնություն է փռում սպիտակ. Երբ աստղերն իրենք կլորակ սանրով Մազերդ են սանրում, իսկ դու վերստին Շոյանքի սովոր քո մազերի մեջ Նո՛ւյն հանգստարար մատներն ես զգում. Երբ օտար մեկի շարժումի, դեմքի Նմանությունը հեռու-մոտավոր Ոտներդ է ասես դնում գիպսի մեջ, Իսկ միտքդ բեկում այնպե՛ս կտրական, Ինչպես լույսերի վետվետումներից Երկաթգծերն են կարծես ջարդոտվում. Երբ անձրևներից հողն ասես թթվում Եվ ստիպում է ռունգերո՜վ էլ զգալ, Որ մենակ ես դու իբրև մի… Իգրեկ, Իսկ ինչ-որ մի տեղ կամ հենց քո կողքին Կա մի Իքս ուրիշ, առանց որի դու Խնդիր չե՜ս կազմի, ո՛չ էլ կլուծես,- Մի՛շտ, ամե՜ն անգամ պաշարում է քեզ Նույն զգացումը անճեղք ու անդուռ, Եվ հասկանում ես, որ մարդն, ի վերջո, Նորի՛ց չի սիրում, սիրում է կրկի՜ն, Քանզի կա մթին մի կախյալություն Ջղի և արյան, հոգու և կրքի. Քանզի նռանը հանման- գումարման Այդ մե՛նք չենք դնում լուծվելիք խնդրում. Քանզի թեպետև բախտ մենք ենք փնտրում, Բայց բա՛խտը, Բա՛խտը, Բա՜խտն է մեզ ընտրում… Ուստի մինչևիսկ սիրառատ հոգին Նորի՛ց չի սիրում, սիրում է կրկի՜ն…
Այդ ո՞վ է ասել՝ նորից են սիրում: Նորի՛ց չեն սիրում, սիրում են կրկի՜ն… Ու երբ մինչևիսկ այլուրիս (դեռ տա՜ք) Դու նո՛ւյն մարմինն ես հիշում բնազդով, Երբ հոտն էլ սուրճի նրա՛ն հիշեցնում Եվ քո գունազարդ քնի փոխարեն Անքնություն է փռում սպիտակ. Երբ աստղերն իրենք կլորակ սանրով Մազերդ են սանրում, իսկ դու վերստին Շոյանքի սովոր քո մազերի մեջ Նո՛ւյն հանգստարար մատներն ես զգում. Երբ օտար մեկի շարժումի, դեմքի Նմանությունը հեռու-մոտավոր Ոտներդ է ասես դնում գիպսի մեջ, Իսկ միտքդ բեկում այնպե՛ս կտրական, Ինչպես լույսերի վետվետումներից Երկաթգծերն են կարծես ջարդոտվում. Երբ անձրևներից հողն ասես թթվում Եվ ստիպում է ռունգերո՜վ էլ զգալ, Որ մենակ ես դու իբրև մի… Իգրեկ, Իսկ ինչ-որ մի տեղ կամ հենց քո կողքին Կա մի Իքս ուրիշ, առանց որի դու Խնդիր չե՜ս կազմի, ո՛չ էլ կլուծես,- Մի՛շտ, ամե՜ն անգամ պաշարում է քեզ Նույն զգացումը անճեղք ու անդուռ, Եվ հասկանում ես, որ մարդն, ի վերջո, Նորի՛ց չի սիրում, սիրում է կրկի՜ն, Քանզի կա մթին մի կախյալություն Ջղի և արյան, հոգու և կրքի. Քանզի նռանը հանման- գումարման Այդ մե՛նք չենք դնում լուծվելիք խնդրում. Քանզի թեպետև բախտ մենք ենք փնտրում, Բայց բա՛խտը, Բա՛խտը, Բա՜խտն է մեզ ընտրում… Ուստի մինչևիսկ սիրառատ հոգին Նորի՛ց չի սիրում, սիրում է կրկի՜ն…
Amen inch verjacac e, Mnas barov Du gna qo,isk es Im chanaparhov. Der erek miasin einq Aysor dardzanq otar, Der erek sirum einq Isk aysor ser chkar. Gna, et mi nayir Gna u qez het tar Mer ancac oreric Hishoxutyunner@ var. Amen inch verjacac e, Mnas barov Mer ergn avartvac e, Gnas barov. Mer champan bajanvec, Erb xachmerukin hasanq Du gna qo,isk es Im chanaparhov
Все даты в формате GMT
3 час. Хитов сегодня: 10
Права: смайлы да, картинки да, шрифты да, голосования нет
аватары да, автозамена ссылок вкл, премодерация откл, правка нет